Historia powstania żarówki sięga końca XIX wieku i wiąże się z postacią brytyjskiego wynalazcy Thomasa Edisona. Przed wynalezieniem żarówki, oświetlenie w domach i ulicach opierało się na lampach naftowych, gazowych lub świecach, które były niezdrowe, nieekologiczne i niebezpieczne w użyciu.
W 1878 roku Thomas Edison zaczął eksperymentować z różnymi materiałami, szukając substancji, która pozwoliłaby na wydajne emitowanie światła. Po wielu próbach i błędach w końcu znalazł właściwą kombinację: cienki drut z węgla, umieszczony w próżniowej szklanej bańce. Gdy prąd elektryczny przepływał przez ten drut, zaczynał się on nagrzewać, emitując światło. Pierwsza wersja żarówki Edisona świeciła przez 13,5 godziny, co było znacznie lepszym wynikiem niż wcześniejsze próby oświetlenia elektrycznego.
W 1879 roku Edison opatentował swoją żarówkę i rozpoczął produkcję na większą skalę., były jednak drogie i nieosiągalne dla przeciętnych ludzi, co zmusiło wynalazcę do poszukiwania tańszych sposobów produkcji. W kolejnych latach pojawiło się wiele innych wynalazców którzy rozwijali koncepcję żarówki. Jednym z nich był Polak, Jan Czochralski, który opracował metodę produkcji długich i cienkich drutów z wolframu, co pozwoliło na wydajniejsze i trwalsze żarówki. W 1904 roku firma Osram wprowadziła na rynek żarówki wypełnione gazem szlachetnym, co znacznie poprawiło ich wydajność i trwałość. W 1910 roku wprowadzono standardową moc żarówek na poziomie 60 watów, który był powszechnie stosowany przez wiele lat. W latach 70. i 80. XX wieku pojawiły się pierwsze żarówki energooszczędne, które zużywały znacznie mniej energii i miały dłuższą żywotność niż tradycyjne żarówki. Wraz z postępem technologicznym, rozwój żarówek LED i innych źródeł świat.
Jednak rozwój żarówki nie był spokojnym procesem. W jego cieniu tlił się konflikt między Thomasem Edisonem a Nikolą Teslą miał swoje źródła w rywalizacji między dwoma koncepcjami generowania prądu elektrycznego: prądu stałego (DC), rozwijanego przez Edisona, i prądu zmiennego (AC), którego zwolennikiem był Tesla. Początkowo Edison współpracował z Teslą, zatrudniając go w swoim laboratorium, gdzie Tesla zajmował się projektowaniem i udoskonaleniem systemów oświetleniowych na prąd stały. Jednakże wkrótce Edison zaczął krytykować ideę prądu zmiennego, który zdaniem wynalazcy był niebezpieczny i nieskuteczny w porównaniu z prądem stałym.
Kiedy Tesla zaproponował swój pomysł na prąd zmienny, Edison zdecydowanie go odrzucił i wyśmiewał, nazywając go „szalonym naukowcem”. Jednakże Tesla wierzył w potencjał swojego pomysłu i po odejściu z laboratorium Edisona, kontynuował pracę nad prądem zmiennym.
Konflikt między Edisonem a Teslą dotyczył również rynku elektrycznego. Edison miał silną pozycję na rynku, ze swoją firmą produkującą systemy oświetleniowe na prąd stały. Kiedy Tesla rozpoczął produkcję generatorów prądu zmiennego, Edison zaczął prowadzić kampanię przeciwko prądowi zmiennemu, sugerując, że jest on niebezpieczny i może zabić ludzi. Edison rozpowszechniał również wiele nieprawdziwych informacji na temat prądu zmiennego, aby zniechęcić ludzi do jego stosowania.
Konflikt między Edisonem a Teslą osiągnął punkt kulminacyjny podczas wojny prądowej w Stanach Zjednoczonych, w której Edison i jego partnerzy starali się zdominować rynek elektryczny, wykorzystując swoją pozycję i wpływy w rządzie. Tesla natomiast koncentrował się na rozwijaniu technologii prądu zmiennego, przekonując, że jest on bardziej efektywny i bezpieczny.
Ostatecznie Tesla odniósł zwycięstwo w wojnie prądowej, a prąd zmienny stał się dominującą technologią na rynku elektrycznym. Edison zmuszony był do zrewidowania swojego podejścia i zaakceptowania prądu zmiennego jako ważnej technologii w dziedzinie elektrotechniki.
Konflikt między Edisonem a Teslą pokazał, jak ważne są innowacje i konkurencja na rynku, aby stymulować postęp technologiczny. Dziś kluczową rolę odgrywają rozwiązania energooszczędne, które mają wpływ zarówno na zawartość naszego portfela, jak i – co wydaje się coraz ważniejsze – jak najmniej obciążające środowisko naturalne.
